วันอาทิตย์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ขอบคุณกาลเวลา

ลมหนาว เริ่มหนาวแล้ว แต่จะได้สักกี่วันอ่ะ ลมหนาวสำหรับคนที่มีคนอยู่เคียงข้างกายก็คงจะมีความสุขกันไป สำหรับเราที่ไม่มีใครก็คงได้แต่เหงาไปวันๆ แต่เราก็ไม่ใช่ไม่มีใครนะ มีหลายคนที่เข้ามา และมีหลายคนที่เดินจากไป มันคือสัจจะธรรมของชีวิตใช่ไหมค่ะ มีคนเรามีเวลาเป็นตัวกำหนดทุกๆ อย่าง เวลาเดินเร็วช้าต่างกันไป ตามจังหวะชีวิตของแต่ละคน เวลาที่หายไป กับเวลาที่เติมเต็มในชีวิตก็ต่างกัน แต่เวลาไหนล่ะ ที่จะมีความสุขที่สุด สำหรับเรา เวลาที่เราได้เจอใครสักคน เวลาที่เราได้รักใครสักคน เวลาที่เราได้ใช้ชีวิตร่วมกัน เวลาที่เค้าเดินออกจากชีวิตเรา เวลาที่เค้าอยู่ได้แค่ในความทรงจำ คนหลายคนต่างเข้ามาในชีวิตเราแบบหลากหลาย สร้างความผูกพันกันคนละแบบ บางคนเป็นแค่คนที่หวังดี บางคนเป็นคนที่ต้องการเอาชนะ บางคนเป็นแค่เพียงคนที่เดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนเป็นคนที่ให้ความหวังแล้วทำลายความหวังนั้นไปพร้อมๆกัน ทำให้ชีวิตเราเกิดความสับสนวุ่นวาย บางทีรู้สึกว่ามีคนมากมาย แต่ในใจเรากลับรู้สึกเหงา เพราะมันเหมือนไม่มีสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขอย่างแท้จริง เพราะบางอย่างมันก็เป็นความสุขแค่ชั่วคราว ความสุขที่ไม่ยั่งยืน แต่เราก็ยังอยากมีความสุขมากกว่าจะมีความทุกข์นะคะ และทำได้แค่เพียงเก็บเรื่องราวทุกอย่างไว้....ปลายทางจะเป็นอย่างไร ก็คงต้องรอดูกันต่อไป ตู่ชอบMV เพลง ไม่มีเวลาของว่าน มาก....ฟังแล้วเศร้าทุกครั้ง แต่ในความหมายของเพลง มันทำให้เรารู้ว่า สุดท้ายความรักก็ชนะกาลเวลา ผู้ชายดีๆ ที่มั่นคงกับความรัก มันมีในโลกใช่ป่ะ...จะบอกว่า วันนี้เราเหนื่อยจัง กาลเวลาจ๋า...ความทรงจำดีๆๆ มันคงไม่หายไป ....กาลเวลาอาจมีเงื่อนไข แต่แตกต่างจากใจของฉันที่จะรอเพียงเธอ...เพราะลืมเธอไม่ไหว ไม่ได้อยู่ดี...ขอบคุณกาลเวลา^_^