ในวันเกิดหรือวันคล้ายวันเกิด..สำหรับคนอื่นๆ เราไม่รู้ว่าสำคัญมากน้อยแค่ไหน..แต่สำหรับเรานั้นมันสำคัญที่สุด...เพราะวันเกิด เป็นวันที่เรารู้สึกว่า..นั่นคือตัวตนของเรา แล้วถ้าใครลืมวันเกิดเรา เค้าก็คงลืมเราไปด้วยนั่นแหล่ะ..เราว่านะ..เพราะคนทั้งคน ถ้าสำคัญ...แค่วันเกิดก็ต้องให้ความสำคัญไม่ต่างกันสิค่ะ
แต่สำหรับของขวัญนั้น..เรากลับคิดว่ามันยังไม่สำคัญเท่าไหร่ เพราะแค่คุณไม่ลืมวันเกิดของคนสำคัญ นั่นก็เป็นของขวัญที่มีค่าสำหรับคนนั้นแล้วล่ะคะ่ และยิ่งถ้าคุณมีเวลาอยู่กับเขา หรือมีของวัญให้เขาอีกล่ะก้อ...เขาคนนนั้นยิ่งมีความสุข และรู้สึกดีมากมายแน่นอนค่ะ
ของขวัญ..หนึ่งชิ้น จะแสดงความใส่ใจและความเป็นตัวตนของคนอีกคนหนึ่งได้ดีทีเดียว และการเลือกของขวัญจึงเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่ง ซึ่งใครหลายๆ คน อาจคิดหนักว่า..จะเลือกซื้ออะไร คนๆ นั้นจะชอบไหม จะใช้ของขวัญที่ให้ไปรึเปล่า สำหรับการเลือกซื้อให้สาวๆ อาจไม่ยากนัก เพราะของสวยงามมากมาย แต่สำหรับหนุ่มๆ..นี่สิค่ะ..เพราะของที่หนุ่มๆ ใช้นั้นมันมีให้เลือกไม่มาก จะเลือกอะไรที่เป็นความหมายดีๆ..ก็ไม่รู้ว่ารับไปแล้วจะเข้าใจในความหมายไหม จะให้ของที่เรามองว่าดีว่าเหมาะสมกับเขา...ก็ไม่รู้อีกว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร จะให้ในสิ่งที่เขาชอบก็ช่างหายากเหลือเกิน เพราะเราก็ยังรู้จักกันไม่มากพอ และบางที...ของขวัญต่างๆ เหล่านั้น..คนให้อาจคิดไปไกล แต่สำหรับคนรับนั้นเขาอาจไม่ได้คิดอะไร...แค่ได้รับและรับรู้ถึงความตั้งใจ เขาก็อาจรู้สึกดีแล้วสินะคะ
เหมือนเราที่พยายามเลือกสรรของขวัญสักชิ้นให้คนของกำลังใจ...คิดว่าเป็นสิ่งที่เค้าน่าจะชอบและจะได้ใช้ของขวัญชิ้นนี้ด้วย...คิดๆๆๆ เดินหาจากหลายๆ ที่ แต่เจ้ากรรม..เค้าดันซื้อของที่เหมือนกันเป็นของขวัญให้ตัวเองไปซะแล้ว...ทำงัยดีล่ะที่นี้...ทำให้เรารู้สึกเสียใจที่ให้ของขวัญเค้าช้าเกินไป..และก็กลัวว่าเค้าอาจจะไม่ใช้อีกด้วยรึเปล่า....ก็ของมันซ้ำกัน แถมราคาของขวัญเค้ากับของเราก็ต่างกัน...เครียดสิค่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว สถานการณ์ในวันนั้น เค้าอุตส่าห์จะพาเราไปทานไอศกรีม ดูหนัง ซึ่งได้มีเวลาอยู่ด้วยกันแท้ๆ แต่เราก็กลับรู้สึกแย่ตั้งแต่เห็นเค้าหยิบของชิ้นใหม่มาใช้...ทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้ให้เค้าเลย...ความกลัวบังเกิดมากมาย คิดไปต่างๆ นานา ที่สำคัญคือใคร???....ใครซื้อให้เค้าเนี่ย...ทำให้เราเริ่มไม่ค่อยสนุกแล้วสิ แต่ก็ดีที่ยังมีบรรยากาศในโรงหนังที่ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายความกังวลได้บ้าง...แต่พอถึงเวลาที่จะให้เค้า...เรากลับบ่อน้ำตาแตกโดยไม่รู้ตัว...ไม่ได้ดราม่า ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน...มันแค่คิดว่า...ทำไมเราต้องให้เค้าช้าเกินไป..ยังจะมีอะไรที่ช้าเกิดขึ้นอีกไหม...แค่เจอกันช้าเกินไป..นี่ยังไม่พออีกหรือ..????
แต่ยังดีที่พอเค้าได้รับ...เค้าก็ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิด และบอกเราว่า...ไม่ต้องเสียใจนะ..สัญญาจะสลับใช้..เซอร์ไพร์สเลยที่ซื้อของเหมือนกัน...ใจตรงกันเลยนะ...เท่านั้นล่ะค่ะ...เรารู้สึกว่า..ความตั้งใจของเรามันไม่สูญเปล่า...เค้าเห็นค่าความตั้งใจของเรา ซึ่งเราไม่รู้หรอกนะคะ..ว่าเค้าจะทำอย่างที่พูดได้รึเปล่า..แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกดีแล้วล่ะค่ะ...บางทีการรักษาน้ำใจคนให้มันก็เป็นสิ่งสำคัญเหมือนกันนะคะ...เพราะนั่นหมายถึงเค้าก็ยังแคร์ความรู้สึกของเรา ไม่ใช่ไม่สนใจอะไรเลย ถ้าแบบนั้นคงไม่ไหว..และคงเสียใจมากกว่านี้แน่ๆ เลย
ของขวัญ..หรือของฝาก ของที่เรามอบให้ใครสักคน..มันจะแทนตัวเราเองได้ในมุมๆ หนึ่ง ที่จะสะท้อนให้คนอีกคนรู้ว่า...คุณและเค้ามีความหมายมากกมายเพียงใด... ของทุกๆ ชิ้นที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กันนั้น..ไม่ว่าจะมีราคามากน้อยแค่ไหนก็ตาม...แต่คุณค่าของมันนั้นมากมายเสมอ เพราะมันเกิดขึ้นจากความตั้งใจมอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน บางที บางสถานการณ์ของขวัญก็อาจไม่ใข่สิ่งสำคัญเสมอไป...เวลา หรือความเข้าใจ ความใส่ใจในความรู้สึกกันนั้นมีค่ามากกว่าเสมอ....แค่ทำสิ่งดีๆ ให้แก่กัน ไม่ว่าจะแสดงความห่วงใย พูดจาดีๆ ต่อกัน หรือใช้เวลาที่อยู่ด้วยกันให้มากที่สุด เพื่อวันหนึ่งเราจะไม่เสียใจที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะเมื่อถึงวันที่เราไม่รู้ว่า...จะเกิดอะไรขึ้น ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน อาจมีจากเป็นหรือจากตาย...ก็ตาม
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นของขวัญ เวลา หรือความรู้สึกใดๆ มันก็จะมอบให้แก่กันไม่ได้ล่ะค่ะ ทำดีต่อกันในวันที่เรายังมีกันและกันอยู่ข้างๆ กันดีกว่านะคะ เมื่อมือที่เริ่มจับกันแล้วก็จับกันไปให้ตลอดอย่าปล่อยในวันที่เราอาจไม่เข้าใจหรือมีปัญหากัน...แล้วเจ้าความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันก็จะค่อยๆ กลายเป็นความรักที่ยึดเหนื่ยวเราไว้...เพื่อให้ชีวิตของคนสองคน..มีความรักในแบบที่คนสองคนต้องการจริงๆๆ...ขอบคุณสิ่งดีๆ ที่มอบแก่กันในช่วงเวลานี้...ขอบคุณค่ะ...คนของกำลังใจ^_^