วันเสาร์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2553

สิ้นปี...หรือจุดเริ่มต้น

แปปเดียว..สิ้นปีอีกแล้ว เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ ตอนแรกตั้งใจจะไปปฎิบัติธรรมซะหน่อย แต่ก็ดันมีปัญหาเรื่องงาน แถมไม่สบายอีก และกำลังใจก็ไม่รู้ไปไหน เราก็เลยล้มอย่างไม่เป็นท่าเลย แต่เรายังโชคดีที่เรามีครอบครัว มีเพื่อนๆที่สนิท เพื่อนที่ทำงาน หรือจริงๆ เราก็อาจไม่ได้ขาดอะไรเลยล่ะมั้ง..?? ปีนี้วันพ่อแห่งชาติเราก็ได้ไปทำบุญใส่บาตร ถวายเป็นพระมหากุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และเอาพวงมาลัยมากราบขอพรปะป๊าของเราอีกด้วย มันอาจจะเขินแต่เราก็อยากทำให้เค้ารู้ว่า เรารักและเคารพเสมอ บางทีคงไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะรักเราได้มากที่สุด เท่าผู้ชายคนนี้ เราไม่เคยไขว่คว้าหาความรักหรอกนะ มันจะมีหรือไม่มีก็ช่างมัน เพราะสิ่งสำคัญที่สุดของเรา คือการหาเงินมาให้ทางบ้านได้อยู่กันอย่างสะดวกสบาย และปีนี้เราก็ไปทำบุญโลงศพที่วัดหัวลำโพง และนั่งสงบนิ่งอยู่ในอุโบสถ เย็นสบาย หยุดคิด หยุดชีวิต ที่วุ่นวายสักพัก หาสิ่งดีๆ ให้กับตัวเอง...น่าจะดีที่สุด ทำไมคนเราต้องดิ้นรนหาความรัก เรารู้ว่าความรักมันคือสิ่งที่หล่อเลี้ยงหัวใจ แต่เราก็เห็นคนอีกมากมายที่มีปัญหากับความรัก ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่เข้าใจคำๆนี้เลยจริงๆ คนเราพบกัน รู้จัก เพื่ออะไร เพื่อสร้างความรู้สึกดี-ดี ต่อกัน หรือทำร้ายและทำลายความรู้สึกเหล่านั้น โบราณเค้าบอกว่า ให้เลือกคบคนดีๆ และเลือกคนที่เค้ารักเรา แต่ทำไมนะ....คนดีๆ ต้องกลายเป็นคนไม่ดีในที่สุด ด้วยนะ หรือจริงๆ เราต่างหากที่ไม่เคยมองเห็น เพราะแท้ที่จริงแล้ว เค้าก็ไม่ใช่คนดีอะไร เค้าอาจเป็นคนที่หลอกแม้กระทั่งตัวเค้าเอง ใช้ชีวิตอย่างไม่มีจุดหมาย ใช้ชีวิตไปวันๆ มีความสุขกับสิ่งรอบๆตัวเอง เล่นอยู่กับความรู้สึกของคนอื่น และที่สำคัญเค้าคงรักตัวเองมากที่สุด เค้าคงกลัวเจ็บ เค้าเลยไม่กล้าที่จะทำอะไรให้มันชัดเจน บางทีคนอย่างนี้เราก็ไม่ควรเลือกมาเป็นคนของชีวิตเราใช่ป่ะ...?? ฟ้าสร้างให้เรามาเจอกัน รู้จักกัน ผูกพันกัน และสุดท้ายก็ต้องเดินจากกันไป เหมือนคนไม่รู้จักกัน ทำไมเราต้องมีวงจรชีวิตแบบนี้กันด้วย ในเมื่อเราก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร คนที่เข้ามารู้จักส่วนใหญ่ก็เป็นคนดี แต่ทำไมมันก็ยังมีคนที่มาคอยทำร้าย ทำลายความรู้สึกดีๆ ที่มีให้แก่กันด้วยนะ หรือเราเป็นคนใจดีเกินไป อะไรก็ได้ ไม่เคยที่จะคิดร้ายกับใคร สุดท้ายก็เจอคนเหล่านั้นคิดร้ายและทำลายเสียเอง แต่เราก็เชื่อว่า เวรกรรมมีจริง เราถือว่าเราชดใช้ให้พวกเค้าแล้ว เค้าต่างหากที่กำลังจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำกับเรา ใครทำอะไรกับเราไว้รับรองผลกรรมนั้นตามสนองเค้าแน่ ไม่ได้แช่งหรือคิดร้ายใดๆๆ แต่แค่คิดว่า เราอยู่ของเราเฉย...คุณ...คุณ..คุณ และคุณเอง เป็นคนทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพอย่างนี้ คุณก็เป็นคนที่ไม่สมควรที่จะได้รับสิ่งดีๆ ตอบแทน...จำไว้นะคะ..ถ้าคุณอยากได้สิ่งใด คุณก็ต้องทำสิ่งเหล่านั้นก่อน เมื่อคุณอยากมีความรัก คุณก็ต้องรักเค้าก่อน คุณอยากก้าวหน้า คุณก็ต้องสร้างจากตัวเองก่อน คุณอยากมีความสุข คุณก็ต้องเริ่มสร้างความสุขก่อน เริ่มจากการกระทำ ซึ่งมันอาจทำให้ใครหลายคนรับรู้และรู้สึกได้ว่าเราตั้งใจ จริงใจ หรือเสแสร้งเพียงใด....สำหรับคนที่ผิดหวังกับสิ่งใด ก็จงอย่าท้อ มีคนเคยบอกตู่ว่า ท้อได้แต่อย่าถอย ซึ่งตู่ก็ไม่เคยลืม เราถึงต้องลุกขึ้นสู้ แม้ว่าจะวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เราก็ต้องเริ่มตั้งแต่วันนี้ และสำหรับคนที่ผิดหวังกับความรัก เราก็อยากบอกว่า เสียใจมันไม่แปลก แต่อย่าจมกับสิ่งเหล่านั้น เพระวันนี้เราอาจคิดว่า เราคงจะเสียคนที่เรารักไป แต่เค้าต่างหากที่ต้องเสียใจกว่าเรา เพราะเค้าจะเสียคนที่รักเค้ามากที่สุดไปอีกหนึ่งคน และเค้าจะอยู่อย่างมีความสุขไหม ถ้าคนที่รักเค้าลดน้อยลงไป ชีวิตคนเรามันสั้น แถมไม่มีอะไรแน่นอนอีกด้วย ทำดีต่อกันไว้ นั่นล่ะ...ดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ...ขอให้ทุกคนที่ได้อ่านบทความนี้ จงมีแต่คนรักและมีความสุขตลอดไป ทำวันนี้ให้มีความสุขและใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆวันนะคะ..^_^

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น